Vies is lekker!

Het lekkere weer van de afgelopen tijd deed mij denken aan vorige zomer.

We waren een keer met onze zoon van acht in (natuur)speeltuin de Vogelwijk in Leiden. Hij was daar met een vriendje de taludglijbaan helemaal aan het besmeren met klei. Door er water overheen te kieperen ging het glijden loeihard. De sport was om zo hard mogelijk te gaan, zodat je over de ontstane waterplas onder aan de glijbaan heen schoot. Na enige tijd waren ze allemaal behoorlijk zwart en vies van de modder, want dat gaat goed in de Leidse kleigrond. Een beetje bedremmeld kwamen ze aan ons vragen of ‘we wel gezien hadden hoe ze eruit zagen….’ Bij nadere inspectie bleken ze nog een schoon plekje te hebben aan de achterkant en hebben we ze terug gestuurd in de modder. Nog nooit kinderen zo hard horen juichen….!

Zorgt een natuurspeeltuin voor vieze kleren?

Het is bijna altijd een van de eerste vragen die gesteld worden als ik kom vertellen over natuurlijk spelen. Vinden de ouders dat dan niet erg als de kinderen thuis komen met vieze kleren? En worden onze gebouwen niet heel erg vies? Beide vragen beantwoord ik met ‘ja’. En dat is meestal even schrikken.

Het blijkt vooral een kwestie van wennen. Bij de speeltuin hierboven waren er twee maanden nodig. Toen wist iedereen dat je laarzen, een zwembroek of droge kleren mee moet nemen.  En in het ergste geval zijn er altijd reservekleren te krijgen, die blijven vaak over van de kledingbeurs die er wordt georganiseerd. En als ouders eenmaal die glimogen en rode wangen hebben gezien van hun kinderen weten ze opeens weer dat ze dat vroeger zelf ook zo leuk vonden. Uren graven tot je in Australië bent, sjouwen met takken en hutten bouwen. En leren hoe je een waterloop verlegd met een paar stenen en zand, daar kan je als Nederlander toch niet jong genoeg mee beginnen?

En dan is het ineens geen probleem meer. En trouwens, zittend op je picknickkleedje onder een mooie boom is het goed toeven in zo’n speeltuin. Voor het eerst kan je rustig een boek uitlezen terwijl je ergens bent met de kinderen!

Over de schrijver
Bomen klimmen, hutten bouwen, ik groeide op in Boskoop en was altijd buiten te vinden. Ook later tijdens mijn studie Industrieel ontwerpen aan de TU Delft bleef ik geïnteresseerd in spelen. Zo specialiseerde ik mij in het ontwerpen van producten voor kinderen. In 1996 ben ik onder eigen naam met mijn ontwerpstudio begonnen. Hierin ontwierp ik speeltuinen met natuur en fantasie.In 2011 heb ik Speelnatuur opgericht om voor iedereen het natuurlijk spelen bereikbaar te maken. Want ik ben pas tevreden als elk kind kan spelen in de natuur, weer vies mag worden in de modder en met rode wangen thuis komt om verwonderd een mooi rupsje te laten zien.Eindelijk weet ik wat ik later wil worden als ik groot ben:een 'Verwonderaar!'
Reactie plaatsen