Lees meer over deze schrijver...
Voor mijn afstudeeropdracht koos ik een voetgangersgebied tussen station en stad. Het intrigeerde me dat we alles steeds sneller en efficiënter willen doen naarmate we ouder worden. Niet meer heerlijk ronddwalen zoals kinderen dat doen, maar vaak kiezen voor de kortste route. De manier waarop kinderen zich bewegen werd mijn uitgangspunt. Ik wilde laten zien dat een omweg soms meer te bieden heeft en maakte een ontwerp met een efficiënte route en een route om te kunnen dwalen.
Dat is precies wat ik in mijn projecten wil terug wil zien; verrassende plekken om te dwalen en te ontdekken, waar tijd niet van belang is. Plekken creëren waarin kinderen de ruimte krijgen om hun eigen spel te bedenken en zich te ontwikkelen. Je kan van te voren van alles verzinnen en ontwerpen, maar kinderen zijn zo creatief dat er altijd weer nieuwe verrassende dingen ontstaan. Erg leuk om dat te zien. Zo blijf ik ook zelf steeds weer ontdekken!
Een mooi compliment dat ik ooit kreeg bij de oplevering van een schoolplein was “Zo jammer dat ik geen kind meer ben, dan zou ik hier de hele dag willen spelen”. Dat is naar mijn idee nou net de essentie, het zou namelijk nooit moeten stoppen!
